Podział dnia w feudalnej Japonii

Na podstawie świetnej powieści „Shōgun” Jamesa Clavella (podział na podpunkty, wycięcia, zmiana interpunkcji i dopisanie niektórych godzin w nawiasach — ja):

Zarówno, dzień, jak noc były podzielone na sześć równych części:

  • dzień zaczynał się o godzinie Zająca, (…) od piątej do siódmej rano,
  • potem była godzina Smoka, (…) od siódmej do dziewiątej; dalej (…):
  • Węża (09:00-11:00),
  • Konia (11:00-13:00),
  • Kozła (13:00-15:00),
  • Małpy (15:00-17:00),
  • Koguta (17:00-19:00),
  • Psa (19:00-21:00),
  • Dzika (21:00-23:00),
  • Szczura (23:00-01:00) i
  • Wołu (01:00-03:00),
  • (…) cykl kończyła godzina Tygrysa, (…) między trzecią a piątą rano.

Ode autora: Podział japońskiej doby na dwanaście dwugodzinnych okresów jest kubek-w-kubek zgodny z chińskim kalendarzem, który powtarza się co dwanaście lat i również przypisuje kolejne dwanaście lat kolejnym dwunastu zwierzętom (patrz ilustracja wprowadzająca).

Zgodność dotyczy zarówno użycia identycznych zwierząt (z wyjątkiem Kozła zamienionego na Owcę i Dzika zamienionego na Świnię) jak i identycznej kolejności ich występowania.